کتاب دنیاهای مختلط

انسان شناسی و مردم شناسی با " من شناسی " و یا خود شناسی بسیار متفاوت است . با پیشرفت علم ، اطلاعات زیادی درباره انسان بدست می آوریم. اما اطلاعاتی درمورد انسان های اولیه و چگونگی پیدایش آن ، فرهنگ ، آداب و رسوم ، عقاید ، زبان ، تاریخ و ... هیچگاه در مورد اینکه این که " من چیستم؟ " اطلاعاتی نمیدهند. دلیل این است که این گونه علوم فرد را از بیرون مورد توجه و مطالعه قرار میدهند ، حال آنکه در خودشناسی فرد خود را از درون مطالعه میکند. احساسات ، انگیزه های درونی افکار و... فرایند هایی در درون افراد هستند که فقط به طریق شهودی قابل درک و فهم میباشند. هیچ کس نمیتواند در مورد آن ها در موجودی دیگر که توانایی تجربه آنرا ندارد ، تصوری ایجاد کند. متنند این است که فردی بخواهد نور  را برای کسی که از بدو تولد نابینا بوده است تشریح کند به همین دلیل خودشناسی به عنوان یک علم مطرح نیست و دانشمندان ترجیح میدهند یافته های خود را در مورد انسانشناسی به آن تعمیم دهند.
با این همه انسان را میتوان در سطوح مختلف بررسی و مطالعه کرد. یک فیزیکدان ذرات بنیادی ممکن است انسان را مجموعه ای از اتم ها بداند. شمیدان فرایند های درون سلولی او را مطالعه میکند و انسان را موجود زنده ای میداند که با سایر موجودات هیچ تفاوتی ندارد. زیست شناس با بررسی کارکرد سلول ها و پزشک که بیشتر اندام ها را مدنظر قرار می دهد انسان را موجودی نظیر حیوانات میداند. انسانشناس ، مردم شناس و جامعه شناس فرهنگ و ارتباطات بین فردی را هم در نطر میگیرند و انسان را موجودی اجتماعی و فرهنگی میدانند . در این میان روانشناس و فیلسوف هم گاهی نگاهی گذارا به درون انسان می اندازند. اطلاعاتی که این متخصصان ارائه میدهند میتواند درست باشد اما کل واقعیت نیست.
در این کتاب برای آن که نگاهی جامع تر و کلی تر به انسان ایجاد گردد از نظرات و اندیشه های بسیاری از داشمندان و فلاسفه در سطوح مختلف استفاده شده است. به این ترتیب خودشناسی ابتدا از بیرون و حتی سطح اتم و ماده شروع شده و در نهایت با نگاهی درونی نگریسته میشود.